Aktywnie po zdrowie

Dlaczego otyłe osoby są mniej chętne do ćwiczeń?

Otyłe myszy ruszają się rzadziej i są mniej chętne do podejmowania wysiłku fizycznego nie ze względu na duży ciężar ciała, ale na zaburzenia w działaniu receptorów dopaminowych w mózgu - dowiedli naukowcy z National Institutes of Health (NIH).

Praca na ten temat ukazała się najnowszym numerze "Cell Metabolism". Regularne treningi na siłowni i zwiększenie aktywności fizycznej to postanowienia noworoczne wielu osób. Jednak niewiele z nich wytrwa w tym zamiarze dłużej niż kilka tygodni. Duża nadwaga wcale nie jest wystarczającą motywacją, żeby zacząć się ruszać. Badania na myszach, przeprowadzone przez specjalistów z wchodzącego w skład NIH National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, ujawniają jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy.

"Wiemy, że aktywność fizyczna jest silnie powiązana z ogólnym stanem zdrowia. Wiadomo też, że ludzie, a nawet zwierzęta z otyłością są znaczniej mniej aktywni - mówi główny autor badania, dr Alexxai V. Kravitz. - Istnieje powszechne przekonanie, że nie lubią się oni ruszać, ponieważ dźwiganie dużego zbyt ciężaru ciała jest ponad ich siły. Uzyskane przez nas wyniki sugerują, że nie jest to prawda".

Dr Kravitz ma duże doświadczenia w badaniach nad chorobą Parkinsona. Kiedy kilka lat temu zajął się studiowaniem problemu otyłości, zauważył, że istnieją ogromne podobieństwa w zachowaniu myszy cierpiących na Parkinsona i myszy cierpiących na otyłość. Zadał sobie pytanie, czy powodem, dla którego otyłość bardzo znacząco obniża stopień aktywności fizycznej zwierząt, nie są jakieś zmiany w mózgu, które występują także u osobników chorych na Parkinsona. Skoncentrował się na funkcjonowaniu sygnalizacji dopaminowej.

"Już kilka wcześniejszych badań wiązało „usterki” w sygnalizacji dopaminowej z rozwojem otyłości, jednak większość z nich skupiała się na wpływie tego neuroprzekaźnika na działanie układu nagrody w mózgu, czyli - mówiąc prościej - na tym, jak się czują zwierzęta jedząc różne pokarmy - opowiada Kravitz. - My przyjrzeliśmy się temu z innej strony, mniej złożonej. Otóż dopamina wpływa m.in. na ośrodki związane z ruchem. Czy więc związana z otyłością niechęć do ruchu może powstawać w wyniku zaburzeń w działaniu systemu dopaminergicznego?"

Naukowcy zaprojektowali więc eksperyment, w którym przez 18 tygodni karmili myszy odpowiednio: dietą normalną lub dietą o wysokiej zawartości tłuszczu. Już w drugim tygodniu myszy na "niezdrowej" diecie miały większy średni ciężar ciała od zwierząt karmionych poprawnie. W czwartym tygodniu myszy z nadwagą były zauważalnie mniej aktywne, ruszały się rzadziej i wolnie chodziły. Co zaskakujące, zwierzęta te zaczęły się mniej ruszać zanim nastąpił największy przyrost ich masy ciała, co sugeruje, że to nie sama nadwaga, czyli ciężar w postaci dodatkowych kilogramów, była odpowiedzialna za zmniejszenie potrzeby i chęci do ruchu.

Następnie badacze przeanalizowali sześć różnych elementów szlaku sygnalizacyjnego dopaminy i stwierdzili, że otyłe, nieaktywne myszy miały deficyty w receptorze dopaminy D2.

"Istnieją zapewne także inne czynniki, ale już sam niedobór receptorów D2 jest wystarczający, aby wyjaśnić brak aktywności u otyłych osobników" - komentuje Danielle Friend, współautorka omawianej pracy.

Zespół zbadał również zależność pomiędzy stopniem bezczynności a przyrostem masy ciała, aby określić związek przyczynowo-skutkowy. W tym celu obserwowano chude myszy, które wcześniej zmodyfikowano tak, aby miały dokładnie ten sam defekt receptora D2. Okazało się, że zwierzęta te nie tyły ani łatwiej, ani szybciej będąc na diecie wysokotłuszczowej niż zdrowe osobniki. Oznacza to, że przyrost masy ciała rozpoczynał się dopiero, kiedy zwierzęta zaczynały ruszać się mniej.

"Jak widać, silna wola nie zawsze jest wystarczająca" - podsumowuje dr Kravitz. Dodaje, że rozszyfrowanie fizjologicznych przyczyn tego, że ludzie z otyłością są mniej aktywni, może przyczynić się do zaprzestania piętnowania takich osób i wytykania im słabości.

źródło: www.portalspozywczy.pl