Moduły dzielą się na kilka klas pod względem technologii wykonania ogniw fotowoltaicznych, z których są zbudowane. Dalszy podział związany jest z przyjętą obróbką oraz bardzo licznymi i w ogromnym tempie rozwijającymi się usprawnieniami, zwykle objętymi tajemnicą firm. Na rynku trwa pogoń za technikami pozwalającymi na skuteczne nakładanie możliwie cienkich warstw budujących ogniwo fotowoltaiczne, aż do grubości molekularnych.
W fotowoltaice, podobnie jak w przypadku większości instalacji OZE, możliwe są rozwiązania autonomiczne lub podłączone do sieci. Systemy autonomiczne (inaczej off-grid) stosowane są w miejscach, gdzie sieć energetyczna jest słabo rozwinięta albo jej doprowadzenie jest kosztowne. Takie systemy mogą zasilać nie tylko obiekty oddalone i przenośne, ale także całe osiedla lub zabudowania na terenach słabo zelektryfikowanych.
Mamy wciąż problemy z prawidłowym nazewnictwem wielu z tych urządzeń, o których była mowa powyżej. Wielokrotnie słyszymy kilkanaście ich zwykle nieprawidłowych określeń. Niektóre zawierają błąd zasadniczy, np. słowo „bateria”, która przecież ogniwem nie jest, inne powodują mylenie ogniw z kolektorami słonecznymi. Zatem nie używajmy określeń: ogniwa solarne, baterie słoneczne, baterie fotowoltaiczne, solary, kolektory słoneczne, kolektory solarne, fotowoltaiki, ogniwo fotoelektryczne, cele fotowoltaiczne.
Każda nowa technologia powinna być starannie oceniona z punktu widzenia wpływu na środowisko i zdrowie człowieka. Tak nakazuje nowoczesny system zarządza¬nia ochroną środowiska w Unii Europejskiej. Szerszą dyskusję na ten temat uruchomiła wydana w 2013 roku książka „Niezamierzone konsekwencje odnawialnych źródeł energii” autorstwa Otto Andersena. Wykorzystanie systemów fotowoltaicznych wydaje się nie wywierać negatywnego wpływu na środowisko naturalne, ale pociąga za sobą zagrożenia związane z emisją szkodliwych substancji w ramach procesu produkcyjnego oraz na etapie demontażu urządzeń. Należy stwierdzić, że pod tym względem techniki PV są mniej bezpieczne od pozostałych OZE.
Lista zrealizowanych instalacji fotowoltaicznych jest coraz dłuższa. Codziennie pojawiają się nowe doniesienia o rekordowo dużych obiektach, które wykorzystują taką energię i kolejnych poziomach uzyskiwanej w ten sposób mocy energii, niekiedy w bardzo egzotycznych krajach. Śledzenie tego postępu może być inspiracją dla każdego, także dla prosumenta.
Do rozwoju fotowoltaiki mamy dobre warunki, bo nie leżymy w sąsiedztwie koła podbiegunowego. Różnica pomiędzy najdłuższym i najkrótszym dniem wynosi tylko 9 godzin. Słońce w południe sięga nawet 61o nad horyzontem, a średnio rocznie notujemy 1600 godzin, gdy tarcza słoneczna nie jest zasłonięta chmurami, dostarczając ogromnych ilości promieniowania. Promieniowanie całkowite osiąga wartości zbliżone do notowanych w bardzo wielu krajach świata i wcale nie tak znacznie niższe od występujących w słonecznych Włoszech czy Grecji.
Efekt ekonomiczny zainstalowania modułów fotowoltaicznych na przykładzie czteroosobowego gospodarstwa domowego i systemu o mocy 5 kWp – przy założeniu, że cała wyprodukowana energia elektryczna jest na bieżąco zużywana przez gospodarstwo domowe.
Moduły dzielą się na kilka klas pod względem technologii wykonania ogniw fotowoltaicznych, z których są zbudowane. Dalszy podział związany jest z przyjętą obróbką oraz bardzo licznymi i w ogromnym tempie rozwijającymi się usprawnieniami, zwykle objętymi tajemnicą firm. Na rynku trwa pogoń za technikami pozwalającymi na skuteczne nakładanie możliwie cienkich warstw budujących ogniwo fotowoltaiczne, aż do grubości molekularnych.
W fotowoltaice, podobnie jak w przypadku większości instalacji OZE, możliwe są rozwiązania autonomiczne lub podłączone do sieci. Systemy autonomiczne (inaczej off-grid) stosowane są w miejscach, gdzie sieć energetyczna jest słabo rozwinięta albo jej doprowadzenie jest kosztowne. Takie systemy mogą zasilać nie tylko obiekty oddalone i przenośne, ale także całe osiedla lub zabudowania na terenach słabo zelektryfikowanych.
Mamy wciąż problemy z prawidłowym nazewnictwem wielu z tych urządzeń, o których była mowa powyżej. Wielokrotnie słyszymy kilkanaście ich zwykle nieprawidłowych określeń. Niektóre zawierają błąd zasadniczy, np. słowo „bateria”, która przecież ogniwem nie jest, inne powodują mylenie ogniw z kolektorami słonecznymi. Zatem nie używajmy określeń: ogniwa solarne, baterie słoneczne, baterie fotowoltaiczne, solary, kolektory słoneczne, kolektory solarne, fotowoltaiki, ogniwo fotoelektryczne, cele fotowoltaiczne.
Każda nowa technologia powinna być starannie oceniona z punktu widzenia wpływu na środowisko i zdrowie człowieka. Tak nakazuje nowoczesny system zarządza¬nia ochroną środowiska w Unii Europejskiej. Szerszą dyskusję na ten temat uruchomiła wydana w 2013 roku książka „Niezamierzone konsekwencje odnawialnych źródeł energii” autorstwa Otto Andersena. Wykorzystanie systemów fotowoltaicznych wydaje się nie wywierać negatywnego wpływu na środowisko naturalne, ale pociąga za sobą zagrożenia związane z emisją szkodliwych substancji w ramach procesu produkcyjnego oraz na etapie demontażu urządzeń. Należy stwierdzić, że pod tym względem techniki PV są mniej bezpieczne od pozostałych OZE.
Lista zrealizowanych instalacji fotowoltaicznych jest coraz dłuższa. Codziennie pojawiają się nowe doniesienia o rekordowo dużych obiektach, które wykorzystują taką energię i kolejnych poziomach uzyskiwanej w ten sposób mocy energii, niekiedy w bardzo egzotycznych krajach. Śledzenie tego postępu może być inspiracją dla każdego, także dla prosumenta.
Do rozwoju fotowoltaiki mamy dobre warunki, bo nie leżymy w sąsiedztwie koła podbiegunowego. Różnica pomiędzy najdłuższym i najkrótszym dniem wynosi tylko 9 godzin. Słońce w południe sięga nawet 61o nad horyzontem, a średnio rocznie notujemy 1600 godzin, gdy tarcza słoneczna nie jest zasłonięta chmurami, dostarczając ogromnych ilości promieniowania. Promieniowanie całkowite osiąga wartości zbliżone do notowanych w bardzo wielu krajach świata i wcale nie tak znacznie niższe od występujących w słonecznych Włoszech czy Grecji.
Studium przypadku
